മേഘമായ് അലയാൻ പോവുകയാണ് വഴിക്കങ്ങനും നിന്നെ കൊണ്ടുപോയാൽ പെയ്തുപോയേക്കും
അത്രമേൽ അഗാധമായി ആരെയാണ് പൂവേ നീ പ്രണയിച്ചത് ഇത്രമേൽ ഭ്രാന്തിന്റെ മുദ്രയായി ലോകം പഴിക്കാൻ .....
മഴ തോരാതെ പെയ്യുമ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ കരുതി മഴക്ക് ഭൂമിയോട് തീരാത്ത പ്രണയമാണെന്ന് ..... പക്ഷെ ഒരിക്കലും ഒന്നുചേരില്ലെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വാനം ഭൂമിക്ക് വേണ്ടി പൊഴിച്ച കണ്ണുനീരയായിരുന്നു മഴ..
ഓർക്കുവാനായി ഏന്തെങ്കിലുമെക്കെ ബാക്കി വെക്കാതെ ഒരു മഴയും പെയ്ത തോരുന്നില്ല
ആരൊക്കെ തടഞ്ഞു വെച്ചാലും അവൻ്റെ സ്നേഹം ഭൂമി ആസ്വദിക്കുക തന്നെചെയ്യും
ഓടിച്ചെന്ന് സങ്കടം പറയുമ്പോൾ ഒപ്പമിരുന്ന് കരയുന്ന ഒരാളേയുള്ളു ....